In Memoriam Mart Walraven

*  25 november 1945       † 10 december 2015

De verslagenheid is groot, woorden schieten te kort; onze senior snare hitter is niet meer, geheel plotseling is Mart Walraven overleden.
Een week geleden hebben we nog samen getoast op zijn 70e verjaardag en dan vandaag dit droevige bericht. 

Mart was al 10 jaar een vaste kracht binnen onze jazzband, slagwerker op de snare, onze rots in de branding die wekelijks 50km moest rijden om te komen repeteren. Hij hield van gezelschap, van samen muziek maken, een man van weinig woorden, gezellig maar ook eigenzinnig. Iemand waar je op kon bouwen en die altijd beschikbaar was voor een optreden.

Samen hadden we nog vele plannen; lekker repeteren, nieuwe muziek instuderen, bestaande nummers fijn slijpen, geplande optredens, concertreizen. 
En als we terugdenken, dan denken we met veel plezier aan onze weekenden aan de Moezel en in Domburg, onze optredens in Eindhoven, Aken, Düren, Maastricht, onlangs nog in Heerlen in het theater en op al die andere plaatsen.

Wat achterblijft is een lege plek binnen onze jazzband. 
Het voelt als een break die niet wordt opgevangen. 
Er volgt geen roffel, geen afterbeat, alleen maar stilte…

Onze gedachten zijn bij zijn echtgenote Rinie, zijn zoons en zijn verdere familie en vrienden.

Op 16 december 2015 hadden we ons zwaarste optreden ooit. 

Op die dag hebben we de afscheidsdienst van onze vriend en mede-muzikant Mart Walraven opgeluisterd. 

In het mooie crematorium van Baexem mochten we de hele dienst muzikaal omlijsten. Er waren vele mooie woorden voor Mart en de aula en de centrale hal zaten helemaal vol met familie en vrienden, maar ook met bekenden uit de muziekwereld. Heel anders is het ineens als je moet spelen voor iemand die je zo goed gekend hebt en waarmee je tien jaar, en tot vlak van tevoren nog mee hebt samen gespeeld. 

Tijdens de afscheidsdienst was er een lege plek binnen onze band, letterlijk en figuurlijk. Het was een stilte, een leegte, die we op dat moment ook bewust wilde ervaren. Zijn trom stond er, compleet met sticks, bekken, tamboerijn, zijn bolhoed en zijn karakteristieke wit-zwarte schoenen.

Zijn beeltenis, breeduit lachend tijdens ons optreden op de kiosk in Roermond, afgelopen zomer, werd daarbij groot geprojecteerd op het scherm.

We namen afscheid van Mart met enkele gepaste nummers: After you've gone, Stranger on the shore, Some of these days, Winnin' boys blues, Breeze en natuurlijk, geheel in New Orteans-stijl afsluitend met Just a closer walk with Thee. Allemaal nummers die na 16 december nog meer betekenis voor ons hebben gekregen.

Mart, het afscheid van jou kwam veel te vroeg, maar het was wel heel mooi en waardig om het op deze manier te mogen doen.